Wat moet je niet doen bij iemand met een depressie?

Wat je NIET moet doen bij iemand met een depressie

Depressie is een ernstige aandoening die zich op vele manieren kan uiten. Het is geen tekortkoming in karakter of wilskracht, en het kan niet zomaar ‘weggepraat’ worden. Wil je iemand met een depressie steunen? Dan is het net zo belangrijk te weten wat je niet moet doen, als wat je wel moet doen. Focussen op wat je niet moet doen, voorkomt onbedoelde pijn en versterkt de band van vertrouwen.

Vermijd deze valkuilen:

• Oplossingen en adviezen aanbieden zonder erom gevraagd te worden: “Denk toch positief!”, “Je moet gewoon even uitgaan!”, “Probeer toch wat meer te bewegen!” Dit soort opmerkingen, hoe goed bedoeld ook, voelen vaak als veroordeling. De persoon met een depressie voelt zich niet in staat tot die ‘oplossingen’ en voelt zich alleen nog maar meer onder druk gezet. Ze worstelen al met hun eigen gedachten en voelen zich vaak al schuldig genoeg. Jouw advies komt dan aan als kritiek. Laat ze zelf hun weg vinden; jouw rol is er te zijn, niet om problemen op te lossen.

• De depressie bagatelliseren: “Ach, het valt wel mee.”, “Iedereen heeft wel eens een dipje.”, “Je bent gewoon verwend.” Deze uitspraken ontkennen de ernst van de situatie en doen het lijden van de persoon af. Het leidt tot gevoelens van isolement en schaamte, waardoor ze minder geneigd zijn om zich te uiten.

• Geforceerd optimisme tonen: “Kijk naar de positieve kant!”, “Het komt vast wel goed!”, “Morgen is een nieuwe dag!”. Terwijl je goede bedoelingen hebt, voelt dit geforceerd en ongevoelig. De persoon worstelt met negatieve gevoelens en het forceren van positief denken voelt als een afwijzing van hun emoties. Accepteer hun gevoelens, zonder ze te proberen te ‘repareren’.

• Vergelijken: “Het kan erger!”, “Anderen hebben het nog veel slechter!”, “Je moet blij zijn met wat je hebt!”. Dit minimaliseert hun ervaring en voelt onbegripvol. Iedereen ervaart depressie anders, en vergelijken is niet helpend.

• Het probleem oplossen voor hen: Aanbieden om alles voor hen te regelen, zonder hen bij het proces te betrekken, kan hun gevoel van controle en zelfwaarde verder aantasten. Aanbod van hulp moet altijd in overleg gebeuren.

• Ongevraagd advies geven over hun behandeling: Tenminste tenzij je zelf een professional bent op dat gebied. Je hebt geen medische kennis om hun situatie te beoordelen.

Wat je wel kunt doen:

Luister aandachtig, toon empathie en erken hun gevoelens zonder oordeel. Een simpele “Ik begrijp dat je je zo voelt” kan al een wereld van verschil maken. Laat ze weten dat je er voor hen bent, zonder druk of verwachtingen. Een warme aanwezigheid en onvoorwaardelijke steun zijn vaak de meest waardevolle dingen die je kunt bieden.

Onthoud: je hoeft geen expert te zijn om een steunpilaar te zijn. Simpele acts van vriendelijkheid en begrip kunnen een enorme impact hebben. Mocht je je zorgen maken, aarzel dan niet om professionele hulp te zoeken.