Waarom is er geen personeel te vinden?

De paradox van de volle banenmarkt: waarom vinden we geen personeel?

De krappe arbeidsmarkt is een veelbesproken thema. Bedrijven worstelen met personeelstekorten, ondanks een relatief grote beroepsbevolking. De simpele verklaring – er zijn meer vacatures dan werknemers – is slechts het topje van de ijsberg. De werkelijke oorzaak is complexer en vereist een diepergaande analyse dan alleen het constateren van een mismatch tussen vraag en aanbod.

Economische groei is een belangrijke drijvende kracht achter de huidige situatie. Zoals Ballafkih terecht opmerkt, drijft deze groei de arbeidsvraag op. Een bloeiende economie genereert meer banen, sneller dan de beschikbare beroepsbevolking kan groeien. Dit leidt tot een ongekende concurrentie om talent, waarbij bedrijven elkaar beconcurreren met hogere salarissen, betere arbeidsvoorwaarden en aantrekkelijkere arbeidsomstandigheden.

Maar de kwestie is genuanceerder dan alleen een kwantitatief probleem. Kwalitatieve factoren spelen een even grote, zo niet grotere rol. De mismatch zit niet alleen in het aantal beschikbare werknemers, maar ook in hun vaardigheden. De snelle technologische ontwikkelingen vragen om gespecialiseerde professionals die vaak schaars zijn. De opleidingen en trainingen lopen achter op de vraag van de arbeidsmarkt, resulterend in een tekort aan gekwalificeerd personeel in sectoren zoals IT, techniek en zorg.

Daarnaast spelen demografische ontwikkelingen een cruciale rol. De vergrijzing van de bevolking leidt tot een afname van het aantal mensen dat de arbeidsmarkt betreedt, terwijl tegelijkertijd een steeds groter deel van de beroepsbevolking met pensioen gaat. Deze trend versterkt de krapte op de arbeidsmarkt, vooral in sectoren die traditioneel afhankelijk zijn van een grote groep relatief jonge werknemers.

Ook de mentaliteit van werknemers is veranderd. De focus verschuift steeds meer naar werk-privébalans, zinvol werk en persoonlijke ontwikkeling. Dit leidt tot een grotere selectiviteit bij het kiezen van een baan, waarbij salaris en arbeidsvoorwaarden niet langer de enige doorslaggevende factoren zijn. Bedrijven moeten zich dus aanpassen en aantrekkelijke werkgeverspakketten aanbieden die tegemoetkomen aan deze veranderende verwachtingen.

Kortom, het vinden van personeel is geen kwestie van simpelweg meer mensen aannemen. Het vereist een holistische aanpak die zich richt op zowel kwantitatieve als kwalitatieve aspecten. Dit omvat investeringen in opleiding en training, het aantrekkelijker maken van bepaalde sectoren, het aanpassen aan de veranderende verwachtingen van werknemers en het slimmer benutten van de huidige beroepsbevolking door middel van bijvoorbeeld flexibele werkvormen en inclusieve personeelsbeleid. Alleen zo kan de paradox van de volle banenmarkt worden opgelost.