Waarom drijft een bedorven ei?

Waarom drijft een bedorven ei?

Het drijfvermogen van een ei is een handige indicator voor zijn versheid. Terwijl verse eieren naar de bodem van een kom water zinken, drijven bedorven eieren vaak aan de oppervlakte. Dit natuurlijke fenomeen is te verklaren door een combinatie van factoren die samenhangen met het bederfproces.

De luchtkamer

Elk ei bevat een kleine luchtkamer aan het bredere uiteinde. Deze luchtkamer vergroot naarmate het ei ouder wordt. Dit komt doordat de schaal geleidelijk poreuzer wordt, waardoor vocht kan ontsnappen en lucht kan binnendringen.

Vochtverlies

Naarmate een ei ouder wordt, verliest het water via de schaal. Dit vochtverlies leidt tot een lagere dichtheid van het ei, waardoor het gemakkelijker drijft.

Gasophoping

Tijdens het bederfproces produceren bacteriën gassen als waterstofsulfide en koolstofdioxide. Deze gassen hopen zich op in de luchtkamer en dragen verder bij aan het verhoogde drijfvermogen.

Drijfvermogen

Het drijfvermogen van een voorwerp is de opwaartse kracht die erop wordt uitgeoefend door de vloeistof waarin het wordt ondergedompeld. Hoe minder dicht een voorwerp is ten opzichte van de vloeistof, hoe groter het drijfvermogen.

Aangezien bedorven eieren minder dicht zijn dan verse eieren vanwege het verhoogde luchtgehalte en het verlies van vocht, ervaart ze een groter drijfvermogen. Dit zorgt ervoor dat ze aan het oppervlak drijven, terwijl verse eieren zinken.

Belang van de drijftest

De drijftest is een eenvoudige maar effectieve manier om de versheid van eieren te bepalen. Een vers ei moet naar de bodem van een kom water zinken. Een zwevend ei geeft aan dat het mogelijk bedorven is en niet meer geschikt is voor consumptie.