Waarom transitievergoeding na 2 jaar ziekte?

De transitievergoeding na twee jaar ziekte: een evenwicht tussen werkgever en werknemer?

De transitievergoeding is een belangrijk onderdeel van het Nederlandse arbeidsrecht, bedoeld om werknemers te compenseren bij ontslag. Maar wat gebeurt er als een werknemer twee jaar of langer ziek is? Moet de werkgever dan, naast het doorbetalen van het loon gedurende die periode, ook nog een transitievergoeding betalen? Het antwoord is genuanceerd en hangt af van de specifieke situatie, maar de overheid heeft wel een regeling getroffen die de financiële last voor de werkgever enigszins verzacht.

Het is niet ongebruikelijk dat een langdurige ziekte leidt tot een einde van de arbeidsrelatie. Voor de werkgever betekent dit een aanzienlijke financiële belasting: twee jaar lang loon doorbetaling, vaak aangevuld met aanvullende regelingen uit de cao of een verzekering. Daar bovenop komt dan nog de transitievergoeding, die kan oplopen tot een aanzienlijk bedrag, afhankelijk van de duur van het dienstverband en het salaris. Deze dubbele last kan voor kleinere bedrijven in het bijzonder een zware klap zijn.

Om deze onredelijke situatie te voorkomen, heeft de overheid een impliciet systeem ontwikkeld. Hoewel er geen wettelijke regeling expliciet spreekt van het afkopen van de transitievergoeding na twee jaar ziekte, is de praktijk dat de transitievergoeding vaak aanzienlijk lager uitvalt, of zelfs geheel vervalt, na een periode van langdurig ziekteverzuim. Dit komt omdat de werkgever na twee jaar ziekte vaak een ontbindingsverzoek bij de kantonrechter indient. De rechter weegt bij de beoordeling van de ontbinding meerdere factoren mee, waaronder de duur van het ziekteverzuim en de kans op herstel. In gevallen van langdurig ziekteverzuim met weinig tot geen uitzicht op herstel, zal de rechter vaak oordelen dat er een goede grond is voor beëindiging van de arbeidsovereenkomst en de transitievergoeding dan vaak (deels) vervalt of significant wordt verlaagd. Dit is dus geen compensatie in de zin van een directe financiële tegemoetkoming van de overheid aan de werkgever, maar eerder een juridische interpretatie die de financiële impact voor de werkgever vermindert.

De regeling biedt voor de werknemer echter geen absolute zekerheid. De uitkomst is afhankelijk van de specifieke omstandigheden en de beoordeling van de rechter. De werknemer kan zich wel beroepen op de wettelijke bepalingen rondom ontslag en de transitievergoeding, maar de kans dat hij de volledige vergoeding ontvangt na twee jaar ziekte is aanzienlijk kleiner dan bij een ontslag om bedrijfseconomische redenen.

Kortom, de situatie rondom de transitievergoeding na twee jaar ziekte is complex. Hoewel er geen directe compensatie van de overheid aan de werkgever is, zorgt het juridische kader voor een zekere mate van bescherming tegen een onevenredige financiële last. Voor de werknemer blijft het belangrijk om goed geïnformeerd te zijn over zijn rechten en mogelijkheden, en om bij twijfel juridisch advies in te winnen. De balans tussen de belangen van werkgever en werknemer blijft een delicate kwestie die steeds opnieuw beoordeeld moet worden in elke individuele situatie.