เนื้อเสือร้องไห้มาจากอะไร

ความจริงเบื้องหลัง “เนื้อเสือร้องไห้”: เรื่องเล่าและความเป็นจริงทางกายวิภาค

“เนื้อเสือร้องไห้” ชื่อเรียกที่แสนโรแมนติกและน่าเสียดาย กระตุ้นจินตนาการถึงภาพเสือผู้ทรงพลังที่ต้องพ่ายแพ้ต่อชิ้นเนื้อแสนอร่อย แต่ความจริงเบื้องหลังชื่อเรียกนี้กลับเกี่ยวข้องกับกายวิภาคของวัวมากกว่าความสามารถของเสือเสียอีก

คำกล่าวที่ว่าเสือกินไม่ได้นั้น ไม่ใช่เพราะเสือไม่สามารถเอาชนะวัวได้ หรือเพราะเนื้อส่วนนี้มีพิษภัยแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะ ตำแหน่งที่ตั้งของเนื้อส่วนนี้บนซากวัวนั่นเอง เนื้อเสือร้องไห้คือเนื้อส่วนอก เป็นส่วนที่อยู่ติดกับซี่โครง ซ่อนอยู่ใต้ชั้นกล้ามเนื้อและไขมัน เป็นส่วนที่แยกออกและชำแหละได้ยาก โดยเฉพาะในสมัยก่อนที่ยังไม่มีเครื่องมือทันสมัย การจะแยกเนื้อส่วนนี้ออกมาจำเป็นต้องใช้ความพยายามและเวลาเป็นอย่างมาก ทำให้ “เสือ” หรือกล่าวคือ “คน” ในยุคนั้น อาจต้องใช้เวลามากเกินไปกับการแยกส่วนเนื้อนี้ จึงอาจทิ้งไว้ให้สัตว์อื่นๆ หรือรอเวลาและวิธีการที่ดีกว่า จึงนำมาสู่การเรียกขานด้วยชื่อที่เปี่ยมไปด้วยความหมายนี้

ความยากลำบากในการแยกเนื้อเสือร้องไห้ออกมา ไม่ได้หมายความว่ามันไม่อร่อย ตรงกันข้าม เนื้อส่วนนี้เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องความนุ่ม ละมุน และมีรสชาติที่กลมกล่อม เนื่องจากเป็นส่วนที่มีการเคลื่อนไหวไม่มาก ทำให้เนื้อมีความนุ่มกว่าส่วนอื่นๆ จึงเป็นที่นิยมนำมาประกอบอาหารหลากหลายชนิด ทั้งการนำไปต้ม ตุ๋น หรือย่าง โดยเฉพาะในเมนูที่ต้องการความนุ่มละมุนของเนื้อ

ดังนั้น “เสือร้องไห้” จึงไม่ใช่การร้องไห้เพราะความพ่ายแพ้ต่อความหิว แต่เป็นการเปรียบเปรยถึงความเสียดาย ความยากลำบาก และความประณีตในการได้มาซึ่งเนื้อส่วนนี้ เป็นการสะท้อนให้เห็นถึงความรู้ความเข้าใจในกายวิภาคของสัตว์ และวิถีชีวิตของผู้คนในอดีต ที่ต้องใช้ทั้งความอดทนและความพยายามเพื่อแลกกับความอร่อย นับเป็นชื่อเรียกที่สื่อถึงทั้งความหมายเชิงเปรียบเทียบและความจริงทางกายวิภาคได้อย่างลงตัว และเป็นเสน่ห์ที่ทำให้ “เนื้อเสือร้องไห้” ยังคงเป็นที่รู้จักและนิยมมาจนถึงปัจจุบัน