โรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวังมีกี่โรค อะไรบ้าง

โรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวัง: ภัยเงียบที่คุกคามสุขภาพประชาชน

ประเทศไทยมีระบบการเฝ้าระวังโรคติดต่ออย่างเข้มข้น เพื่อป้องกันและควบคุมการระบาดของโรคต่างๆ ที่อาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพประชาชน โดยโรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวังนั้นมีอยู่หลายโรค ปัจจุบันกระทรวงสาธารณสุขได้กำหนดให้มีการเฝ้าระวังโรคติดต่อสำคัญอย่างน้อย 23 โรค ซึ่งแบ่งออกได้เป็นหลายกลุ่มตามสาเหตุและลักษณะการติดต่อ การเฝ้าระวังเหล่านี้เป็นกลไกสำคัญที่ช่วยให้ประเทศไทยสามารถรับมือกับการแพร่ระบาดของโรคต่างๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ หากประชาชนพบเห็นผู้ป่วยที่มีอาการสงสัย ควรรีบแจ้งเจ้าหน้าที่สาธารณสุขทันที

ในจำนวนโรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวังทั้ง 23 โรค มีทั้งโรคที่คุ้นเคยและโรคที่อาจไม่ค่อยได้ยินบ่อยนัก สำหรับโรคที่เรารู้จักกันดี เช่น โรคไข้เลือดออก ไข้มาลาเรีย และโรคหัด ล้วนเป็นโรคที่สามารถแพร่กระจายได้อย่างรวดเร็วและก่อให้เกิดความเจ็บป่วยอย่างรุนแรงได้ การป้องกันที่ดีที่สุดคือการดูแลสุขอนามัยส่วนบุคคล เช่น การล้างมือบ่อยๆ กำจัดแหล่งเพาะพันธุ์ยุง และการฉีดวัคซีนตามที่แพทย์แนะนำ

นอกจากโรคที่คุ้นเคยแล้ว ยังมีโรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวังอีกหลายโรคที่อาจเป็นอันตรายไม่แพ้กัน เช่น โรคอหิวาตกโรค ซึ่งเป็นโรคติดเชื้อทางเดินอาหารที่อาจทำให้เสียชีวิตได้หากไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที หรือโรคโปลิโอ โรคที่เคยระบาดอย่างหนักในอดีต แต่ยังคงต้องเฝ้าระวังอย่างต่อเนื่อง รวมถึงโรคไข้หวัดนก ซึ่งเป็นโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสที่สามารถติดต่อจากสัตว์สู่คนได้ การรับประทานอาหารสุก และการหลีกเลี่ยงการสัมผัสสัตว์ปีกที่ป่วย จึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง

โรคติดต่ออื่นๆ ที่อยู่ในรายการเฝ้าระวัง เช่น โรคกลับมาห่า โรคฉี่หนู โรคท้องร่วงจากเชื้อ Vibrio parahaemolyticus โรคพิษสุนัขบ้า โรคฝีมือเท้าปาก โรคหัดเยอรมัน โรคห่าตะตอน โรคลมแดด โรคโลหิตจางธาลัสซีเมีย โรคอีโบลา โรคไข้ปวดข้อยุงลาย โรคไข้เลือดออกหนองคอ โรคไข้ซิกา โรคไข้เหลือง โรคอุจจาระร่วงเฉียบพลัน และโรคโควิด-19 ล้วนเป็นโรคที่ต้องเฝ้าระวังและควบคุมอย่างใกล้ชิด เพราะแต่ละโรคมีลักษณะการแพร่กระจายและความรุนแรงที่แตกต่างกันออกไป การเฝ้าระวังจึงต้องใช้มาตรการที่เหมาะสมกับแต่ละโรค โดยอาศัยความร่วมมือจากทุกภาคส่วนทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน และประชาชน

การเฝ้าระวังโรคติดต่อไม่ใช่หน้าที่ของภาครัฐเพียงอย่างเดียว แต่เป็นความรับผิดชอบร่วมกันของทุกคน ประชาชนสามารถมีส่วนร่วมในการป้องกันและควบคุมโรคติดต่อได้ ด้วยการดูแลสุขภาพอนามัยส่วนตัว ปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์และเจ้าหน้าที่สาธารณสุข และแจ้งเหตุการณ์ที่น่าสงสัยให้กับทางการทราบโดยเร็วที่สุด เพื่อร่วมกันสร้างสังคมไทยที่ปลอดภัยจากโรคติดต่อ และมีสุขภาพที่ดีอย่างยั่งยืน