Hoe bewijs je artrose?

Artrose: Meer dan alleen een Röntgenfoto – Zo stelt de arts de diagnose

Artrose, een aandoening die miljoenen mensen wereldwijd treft, wordt vaak geassocieerd met de ouder wordende mens. Maar hoe stelt een arts nu eigenlijk de diagnose? Verrassend genoeg is de diagnose artrose vaak een combinatie van luisteren naar de patiënt en een zorgvuldig lichamelijk onderzoek. Röntgenfoto’s en bloedonderzoeken spelen een minder centrale rol dan je misschien zou verwachten.

Het verhaal van de patiënt: Uw symptomen zijn cruciaal

De eerste stap in het diagnoseproces is het gesprek met uw arts. De arts zal u vragen stellen over uw klachten, zoals pijn, stijfheid en beperkingen in uw bewegingsbereik. Vragen die gesteld kunnen worden zijn:

• Waar bevindt zich de pijn precies? Is het bijvoorbeeld in de knie, heup, vingers of een andere locatie?
• Wanneer is de pijn het ergst? Bijvoorbeeld na rust, tijdens beweging of aan het einde van de dag?
• Hoe beschrijft u de pijn? Is het een zeurende, stekende of brandende pijn?
• Heeft u last van ochtendstijfheid? Hoe lang duurt deze stijfheid?
• Welke activiteiten worden bemoeilijkt door de pijn? Denk aan lopen, traplopen, bukken of kleine handelingen zoals een pot openen.

De antwoorden op deze vragen vormen een belangrijk onderdeel van de puzzel en helpen de arts om een beeld te vormen van de aard en de ernst van uw klachten.

Het lichamelijk onderzoek: Voelen en observeren

Na het gesprek volgt een lichamelijk onderzoek. De arts zal het aangedane gewricht onderzoeken om te bepalen:

• Is er sprake van zwelling of roodheid?
• Is het gewricht pijnlijk bij aanraking?
• Hoe groot is de bewegingsvrijheid van het gewricht? Kan het gewricht volledig gebogen en gestrekt worden, of is er sprake van beperkingen?
• Zijn er crepitaties (krakende of knappende geluiden) te horen of te voelen tijdens het bewegen van het gewricht?

Door te voelen en te observeren, kan de arts een beter inzicht krijgen in de staat van het gewricht en de mate van beschadiging.

Aanvullend onderzoek: Uitsluiten en bevestigen

In veel gevallen is het verhaal van de patiënt en het lichamelijk onderzoek voldoende om de diagnose artrose te stellen. Toch kan aanvullend onderzoek nodig zijn, met name om andere aandoeningen uit te sluiten die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken, of om de ernst van de artrose te beoordelen:

• Röntgenfoto’s: Een röntgenfoto kan de mate van kraakbeenverlies en de aanwezigheid van botwoekeringen (osteofyten) zichtbaar maken. Echter, het is belangrijk om te weten dat de bevindingen op een röntgenfoto niet altijd overeenkomen met de ernst van de symptomen. Sommige mensen met ernstige artrose op een röntgenfoto ervaren weinig pijn, terwijl anderen met minimale veranderingen op de foto veel klachten hebben.
• Bloedonderzoek: Bloedonderzoek wordt meestal gedaan om andere aandoeningen uit te sluiten, zoals reumatoïde artritis of jicht.
• Andere beeldvormende technieken: In zeldzame gevallen kan een MRI-scan of een CT-scan nodig zijn om een gedetailleerder beeld van het gewricht te krijgen.

Conclusie

Het stellen van de diagnose artrose is een proces waarbij de arts zorgvuldig luistert naar uw verhaal en een grondig lichamelijk onderzoek uitvoert. Aanvullend onderzoek is vaak niet nodig, maar kan worden ingezet om de diagnose te bevestigen of andere aandoeningen uit te sluiten. Heeft u last van gewrichtspijn en stijfheid? Neem dan contact op met uw huisarts om de mogelijkheden te bespreken. Hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe eerder u kunt beginnen met de juiste behandeling en uw levenskwaliteit kunt verbeteren.