Wat doet je lichaam als je overgeeft?

Wat gebeurt er in je lichaam als je overgeeft?

Overgeven, of braken, is een onaangename, maar natuurlijke reflex van het lichaam die dient om schadelijke stoffen uit het spijsverteringskanaal te verwijderen. Hoewel het vaak gepaard gaat met misselijkheid en ongemak, is het een complex fysiologisch proces waarbij verschillende organen en spiergroepen nauwkeurig samenwerken. Laten we eens dieper duiken in wat er precies gebeurt in je lichaam tijdens een braakbui.

Het braakproces wordt niet willekeurig gestuurd, maar is een reflex die wordt gecoördineerd door het braakcentrum in de hersenen. Dit centrum ontvangt signalen van verschillende bronnen, waaronder de maag, de twaalfvingerige darm (het eerste deel van de dunne darm), de hersenen zelf (bijvoorbeeld bij migraine of hersentumoren) en het evenwichtsorgaan (bijvoorbeeld bij reisziekte). Deze signalen kunnen wijzen op irritatie, infectie, vergiftiging of andere problemen in het spijsverteringssysteem.

Zodra het braakcentrum geactiveerd wordt, volgt een cascade van gebeurtenissen:

1. Misselijkheid en speekselproductie: Voordat het braken zelf begint, ervaart men vaak misselijkheid, een onaangenaam gevoel van onbehagen in de maag. Tegelijkertijd neemt de speekselproductie toe. Dit speeksel helpt om het braaksel te verdunnen en de slokdarm te beschermen tegen irritatie door zure maaginhoud.

2. Samentrekkingen van de maag en darmen: De spieren in de maag en de darmen beginnen zich krachtig samen te trekken. Dit zorgt ervoor dat de maaginhoud richting de slokdarm wordt geperst. Tegelijkertijd sluiten de sluitspieren (kleppen) tussen de maag en slokdarm en tussen de slokdarm en de keelholte zich. Deze sluiting voorkomt in eerste instantie dat de maaginhoud terugstroomt.

3. Diepe inademing en sluiting van de luchtwegen: Je neemt een diepe ademteug, waardoor het middenrif (de spier die de borstkas van de buikholte scheidt) naar beneden wordt getrokken. De epiglottis (het strottenklepje) sluit de luchtpijp af, om te voorkomen dat braaksel in de longen terechtkomt – een potentieel levensbedreigende situatie.

4. Krachtige samentrekkingen van de buikspieren en het middenrif: Hier komt de belangrijkste fase van het braken: krachtige, onwillekeurige samentrekkingen van de buikspieren en het middenrif. Deze spiercontracties creëren een enorme druk in de buikholte, die de maaginhoud met kracht omhoog duwt, door de slokdarm, de keelholte en uiteindelijk de mond uit. Bij projectielbraken, een heftige vorm van braken, is deze druk extreem hoog, resulterend in een krachtige uitstorting van braaksel.

5. Ontspanning en herstel: Na het braken volgt een periode van ontspanning, waarbij het lichaam langzaam herstelt. De misselijkheid kan aanhouden, en vermoeidheid is vaak een gevolg van de inspanning.

Het is belangrijk te benadrukken dat frequent of aanhoudend braken ernstige gevolgen kan hebben, zoals uitdroging en een verstoring van de elektrolytenbalans. Raadpleeg altijd een arts als je langdurig of heftig braakt, vooral als het gepaard gaat met andere symptomen zoals koorts, buikpijn of bloed in het braaksel.