Wat doet je maag als je overgeeft?

De maag in actie: Wat gebeurt er bij overgeven?

Overgeven, of braken, is een onaangename maar natuurlijke reflex van het lichaam om zich te ontdoen van irriterende stoffen in de maag en darmen. Maar wat gebeurt er precies in je maag tijdens dit proces? Het is meer dan alleen een ‘leegmaken’ van de maaginhoud; het is een gecoördineerde actie van verschillende spieren en organen.

Het begint met een signaal vanuit de hersenen, vaak getriggerd door een infectie, voedselvergiftiging, een maag-darminfectie, een hersenschudding, of zelfs emotionele stress. Dit signaal activeert een cascade van gebeurtenissen. De eerste stap is de ontspanning van de sluitspier tussen de maag en de slokdarm (de onderste oesofageale sfincter). Normaal gesproken houdt deze spier de maaginhoud in de maag. Bij braken ontspant deze zich, waardoor de weg vrijgemaakt wordt.

Vervolgens treedt de belangrijkste spieractie op: de krachtige samentrekking van de maagspieren. Deze spieren persen de maaginhoud met aanzienlijke kracht richting de slokdarm. De kracht van deze samentrekking kan variëren. In sommige gevallen is het een rustigere, meer geleidelijke uitstoting van de maaginhoud. In andere gevallen, vaak bij ernstige ziektes of intoxicaties, vindt er projectielbraken plaats. Bij projectielbraken wordt het braaksel met enorme kracht en snelheid uitgestoten, zonder voorafgaande misselijkheid of braakneigingen. Dit is een teken dat het zenuwstelsel krachtig reageert op een ernstige prikkel.

Tegelijkertijd werken andere spieren mee. De diafragma (het middenrif) en de buikspieren trekken krachtig samen om de druk in de buikholte te verhogen, wat de uitstoting van het braaksel verder faciliteert. De slokdarm, hoewel niet actief betrokken bij het samentrekken, dient als een passieve leiding voor het braaksel naar de mond. Ten slotte wordt het braaksel uitgestoten via de mond.

Na het braken is de maag leeg, maar het lichaam is nog niet klaar. Het herstelproces omvat het opnieuw opbouwen van de maagzuurbalans en het stabiliseren van de spijsvertering. Misselijkheid en zwakte kunnen nog enige tijd aanhouden.

Het is belangrijk te benadrukken dat herhaald of aanhoudend braken ernstige gevolgen kan hebben, zoals uitdroging en een verstoring van de elektrolytenbalans. Bij ernstige of aanhoudende braakneigingen is het altijd aan te raden om medisch advies in te winnen. Dit artikel dient enkel ter informatie en vervangt geen professioneel medisch advies.