Wat doet een kip met onbevruchte eieren?

Het raadselachtige gedrag van kippen met onbevruchte eieren

Kippen, bekend om hun moederschapsinstinct, vertonen een opmerkelijk gedrag wanneer ze onbevruchte eieren leggen. In tegenstelling tot vruchtbare eieren, die het potentieel hebben om in kuikens uit te groeien, zijn onbevruchte eieren verstoken van embryonale ontwikkeling. Toch lokken deze schijnbare “dummy-eieren” een reeks instinctieve reacties uit bij broedende hennen.

Broedgedrag bij onbevruchte eieren

Wanneer een hen een onbevrucht ei legt, begint ze onmiddellijk met het tentoonstellen van broedgedrag. Ze verzamelt zorgvuldig nestmateriaal en maakt een comfortabel plekje voor haar “ei”. Vervolgens begint ze langdurig op het ei te broeden, waarbij ze haar lichaamswarmte afgeeft om het (niet-bestaande) embryo te koesteren.

Verlengde broedtijd

In de natuur broeden kippen doorgaans 21 dagen op hun eieren. Interessant is dat ze ook bij onbevruchte eieren deze broedperiode aanhouden. De hen blijft onvermoeibaar op het ei zitten, ook al is er geen embryo dat uitkomt.

Verloren moeite

Het broedgedrag van kippen met onbevruchte eieren is een overblijfsel van hun natuurlijke instinct. In de natuur is het onwaarschijnlijk dat kippen onbevruchte eieren tegenkomen, omdat ze meestal paren met een haan. Wanneer ze echter door omstandigheden onbevruchte eieren leggen, blijven hun broedinstincten ongewijzigd.

Evolutieve aanpassing

Dit schijnbaar zinloze gedrag kan worden verklaard door de evolutieve voordelen die het in het verleden opleverde. In de wilde natuur is het voor kippen cruciaal om hun eieren te beschermen tegen roofdieren en weersinvloeden. Door op onbevruchte eieren te broeden, creëren kippen een schijn van een actieve nestplaats, wat roofdieren kan afschrikken en de overlevingskansen van echte embryo’s kan vergroten.

Conclusie

Het broedgedrag van kippen met onbevruchte eieren is een fascinerend voorbeeld van hoe instincten kunnen voortbestaan, zelfs wanneer ze hun oorspronkelijke doel niet meer dienen. Hoewel het voor de hen zelf een teleurstelling kan zijn, is het gedrag een herinnering aan de complexe en wonderbaarlijke mechanismen die de natuur ons biedt.