Hoe lactose intolerantie testen baby?
Een lactosetolerantietest bij babys meet de waterstof (H2) in de adem na inname van lactose. Verhoogde H2-waarden wijzen op lactosemalabsorptie. Een alternatief is observatie van symptomen als buikpijn en diarree na het drinken van lactosehoudende melk, maar dit is minder nauwkeurig.
Lactose-intolerantie bij Baby’s: Hoe wordt dat getest?
Lactose-intolerantie bij baby’s, een aandoening waarbij het lichaam moeite heeft met het verteren van lactose (de suiker in melk), kan een bron van zorg zijn voor ouders. Diarree, buikkrampen en winderigheid zijn allemaal symptomen die, hoewel niet altijd alarmerend, kunnen wijzen op lactosemalabsorptie. Maar hoe weet je zeker of je baby daadwerkelijk lactose-intolerant is? Er zijn verschillende manieren om dit te testen, waarvan sommige nauwkeuriger zijn dan andere.
De Ademtest: De Gouden Standaard
De meest betrouwbare methode om lactose-intolerantie bij baby’s te diagnosticeren is de waterstofademtest. Deze test meet de hoeveelheid waterstof (H2) in de adem na het toedienen van een kleine hoeveelheid lactose. De test werkt als volgt:
- Lactose-inname: Je baby krijgt een dosis lactose toegediend, meestal via een speciale melkvoeding of een andere lactose-houdende vloeistof. De hoeveelheid lactose is afgestemd op het gewicht van de baby.
- Ademmonsters: Vervolgens worden gedurende een bepaalde periode (meestal enkele uren) regelmatig ademmonsters afgenomen. Dit gebeurt door middel van een klein masker of een mondstuk dat de baby even vasthoudt.
- Analyse: De ademmonsters worden geanalyseerd om de waterstofconcentratie te meten.
Waarom waterstof?
Normaal gesproken wordt lactose in de dunne darm afgebroken door het enzym lactase. Bij een lactose-intolerantie is er onvoldoende lactase aanwezig, waardoor de lactose niet volledig wordt afgebroken. De onverteerde lactose komt dan in de dikke darm terecht, waar het wordt afgebroken door bacteriën. Dit fermentatieproces produceert waterstofgas (H2), dat via de bloedbaan naar de longen wordt getransporteerd en vervolgens via de adem wordt uitgeademd. Een verhoogde waterstofconcentratie in de adem duidt dus op lactosemalabsorptie.
Observatie van Symptomen: Een Minder Nauwkeurige Aanpak
Een andere, minder formele manier om lactose-intolerantie te vermoeden, is door de symptomen van je baby nauwlettend in de gaten te houden na het drinken van lactose-houdende melk of voeding. Let op tekenen zoals:
- Buikkrampen en ongemak
- Winderigheid
- Diarree (waterig en mogelijk zuur)
- Overmatig huilen
- Spugen of braken
Hoewel deze observatie nuttig kan zijn als een eerste indicatie, is het belangrijk te onthouden dat deze symptomen ook door andere aandoeningen veroorzaakt kunnen worden, zoals koemelkallergie of infecties. Daarom is het essentieel om, bij vermoeden van lactose-intolerantie, een arts te raadplegen voor een definitieve diagnose.
Belangrijk om te Onthouden:
- Raadpleeg altijd een arts: Voordat je zelf conclusies trekt over lactose-intolerantie bij je baby, is het cruciaal om een kinderarts of diëtist te raadplegen. Zij kunnen de juiste diagnose stellen en een passend behandelplan opstellen.
- Zelfdiagnosticeren is riskant: Het zomaar weglaten van lactose uit het dieet van je baby kan leiden tot onnodige voedingsbeperkingen en mogelijk een tekort aan essentiële voedingsstoffen.
- Tijdelijke lactose-intolerantie: Houd er rekening mee dat lactose-intolerantie bij baby’s soms tijdelijk kan zijn, bijvoorbeeld na een darminfectie.
Kortom, de ademtest is de meest betrouwbare methode om lactose-intolerantie bij baby’s vast te stellen. Observatie van symptomen kan een eerste aanwijzing geven, maar een professionele diagnose is noodzakelijk om de juiste behandeling te garanderen en onnodige beperkingen te voorkomen.
#Bambini#Lattosio#TestCommentaar op antwoord:
Bedankt voor uw opmerkingen! Uw feedback is erg belangrijk om ons te helpen onze antwoorden in de toekomst te verbeteren.