Hoe wordt hartfalen in het eindstadium gediagnosticeerd?

Diagnose hartfalen in het eindstadium: een multidisciplinaire aanpak

Hartfalen in het eindstadium is een complexe aandoening die een nauwkeurige en gedetailleerde diagnose vereist. Het is geen diagnose die in één enkele test wordt vastgesteld, maar is het resultaat van een zorgvuldig proces, waarbij meerdere factoren en tests samenkomen. Dit artikel benadrukt de multidisciplinaire aanpak die cruciaal is bij het diagnosticeren van hartfalen in deze late fase.

De arts begint met een grondig lichamelijk onderzoek. Het luisteren naar hartgeluiden is een essentieel onderdeel. Abnormale geluiden, zoals hartritmestoornissen of hartkleplijden, kunnen sterke aanwijzingen geven. Ook vochtophoping, ofwel oedeem, wordt zorgvuldig gecontroleerd. Dit kan zichtbaar zijn in de longen (pulmonair oedeem), resulterend in ademhalingsmoeilijkheden, of in de benen, voeten en enkels (perifeer oedeem). Deze ophoping van vocht is een belangrijk symptoom en een indicator van de ernst van het hartfalen.

Verder wordt gekeken naar eventuele leververgroting (hepatomegalie). Een vergrote lever kan duiden op verhoogde druk in de bloedvaten rond de lever, een gevolg van verminderde hartfunctie.

Naast het lichamelijk onderzoek, worden er vaak aanvullende onderzoeken verricht. Deze kunnen onder andere zijn:

• Echocardiografie (ECG): Dit onderzoek maakt gebruik van geluidsgolven om een beeld van het hart te creëren. Het geeft belangrijke informatie over de werking van het hart, de pompkracht en de structuur van de hartkleppen. Bij ernstig hartfalen zal vaak een verminderde pompkracht en eventuele verdikkingen van de hartkamers zichtbaar zijn.

• Bloedtesten: Deze kunnen elektrolyten, nierfunctie en leverfunctie meten. Afwijkingen in deze waarden kunnen duiden op complicaties die gepaard gaan met hartfalen, zoals nierfalen of leverproblemen.

• Longfunctieonderzoek (spirometrie): Pulmonair oedeem kan de longfunctie beïnvloeden. Dit onderzoek meet de hoeveelheid lucht die de longen kunnen opnemen en afgeven.

• Radiale beeldvorming (zoals röntgenfoto’s van de borstkas of CT-scans): Deze onderzoeken kunnen verdere informatie geven over de structuur van het hart en de longen, en het zichtbaar maken van eventueel vocht in de longen.

Het is belangrijk te benadrukken dat geen enkele test op zichzelf de diagnose hartfalen in het eindstadium vaststelt. De arts brengt de bevindingen uit alle onderzoeken samen om tot een juiste diagnose te komen. Er wordt rekening gehouden met de medische geschiedenis van de patiënt, huidige klachten, lichamelijk onderzoek en de resultaten van de aanvullende testen. Dit multidisciplinaire proces is essentieel om de beste zorg voor de patiënt te bieden en een behandelplan op maat te ontwikkelen.