Is het klokhuis van een appel eetbaar?

Het mysterie van het appelklokhuis: eetbaar of niet?

De eeuwige vraag: mag dat klokhuis van de appel wel of niet mee? De meeste mensen schillen hun appel, verwijderen het klokhuis en genieten vervolgens van het sappige vruchtvlees. Maar wat zit er eigenlijk in dat kleine, taaie hartje en is het wel zo gevaarlijk als vaak wordt gedacht?

Het korte antwoord is ja, het klokhuis van een appel is eetbaar. Maar laten we dit wat genuanceerder bekijken. Het klokhuis zelf, dat witte, taaie gedeelte dat de zaden omhult, is in wezen niet giftig. Het is echter zo taai en onappetijtelijk dat de meeste mensen het terecht verwijderen. De voedingswaarde is verwaarloosbaar; je mist niets essentieels door het weg te gooien. De textuur is korrelig en de smaak is bitter en weinig smakelijk. Het kauwen op het klokhuis op zich is dus geen pretje en levert geen extra voedingsstoffen op.

De controverse rondom het klokhuis draait echter vooral om de zaden. Appelzaden bevatten namelijk amygdaline, een glycoside dat in het lichaam kan worden omgezet in cyanide. Cyanide is een giftige stof die bij hoge concentraties ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken. De hoeveelheid amygdaline in één of twee appelzaden is echter minimaal en vormt geen enkel gevaar voor de gezondheid. Je zou een aanzienlijke hoeveelheid zaden moeten consumeren om een toxische dosis cyanide binnen te krijgen. Denk aan tientallen, zo niet honderden zaden. Het onbedoeld inslikken van een paar zaden tijdens het eten van een appel is dus volkomen ongevaarlijk.

Kortom, het klokhuis zelf is eetbaar maar niet aan te raden vanwege de onaangename textuur en smaak. De zaden bevatten een kleine hoeveelheid amygdaline, maar de hoeveelheid in een of twee zaden is volkomen onschadelijk. Het verwijderen van het klokhuis is dus voornamelijk een kwestie van voorkeur en comfort, niet van veiligheid. Tenzij je een voorliefde hebt voor taaie, bittere texturen, kun je het klokhuis met een gerust hart weggooien. De heerlijke smaak van de appel zelf blijft onveranderd, met of zonder het hartje.