Kan je allergisch zijn voor zout water?

Zeeziek? Of zeewaterallergie? Een duik in een onbekend fenomeen.

Een zonovergoten dag aan zee, de geur van zilte lucht, het knisperende zand tussen de tenen… voor de meesten een idyllisch plaatje. Maar voor sommigen kan een dagje strand een ware marteling betekenen. Want ja, het klinkt misschien vreemd, maar het is mogelijk om allergisch te zijn voor zeewater. Niet voor het water zelf, wel voor de stoffen in het zeewater.

Een allergie voor zeewater is geen klassieke allergie zoals voor pollen of huisdieren. Het is geen allergie voor het watermolecuul (H₂O), maar een reactie op de diverse componenten die zeewater bevat. Denk aan:

• Zout (NaCl): Hoewel zout essentieel is voor ons lichaam, kan overmatige blootstelling of een specifieke gevoeligheid bij sommige mensen irritatie of zelfs een allergische reactie veroorzaken.
• Algen: Verschillende algensoorten produceren stoffen die allergische reacties kunnen uitlokken, zoals irritatie van de huid, ogen en luchtwegen.
• Bacteriën en andere micro-organismen: Zeewater zit boordevol micro-organismen. Sommige hiervan kunnen bij gevoelige individuen allergische reacties triggeren.
• Schelpdieren: Restanten van schelpdieren, zoals microscopisch kleine deeltjes, kunnen allergische reacties bij mensen met een schelpdierallergie verergeren, zelfs zonder direct contact met de dieren zelf.
• Pollutie: Helaas bevat zeewater vaak ook verontreinigende stoffen, zoals chemicaliën en microplastics, die allergische reacties kunnen uitlokken of bestaande allergieën verergeren.

De reactie op deze stoffen kan variëren van milde irritatie – jeukende huid, rode ogen, loopneus – tot ernstigere symptomen zoals huiduitslag, zwelling, kortademigheid of zelfs anafylaxie in zeldzame gevallen. Het is belangrijk om te benadrukken dat een reactie niet altijd direct na blootstelling optreedt. De symptomen kunnen zich pas uren later manifesteren.

Een diagnose van een “zeewaterallergie” wordt meestal gesteld door een dermatoloog of allergoloog, op basis van een grondig medisch onderzoek en een analyse van de symptomen. Er is geen specifieke test voor een allergie voor zeewater, maar door het uitsluiten van andere oorzaken en het vaststellen van een patroon van reacties na contact met zeewater, kan een diagnose worden gesteld.

Behandeling van een zeewaterallergie richt zich op het verlichten van de symptomen. Dit kan medicatie omvatten, zoals antihistaminica of corticosteroïden, afhankelijk van de ernst van de reactie. Het vermijden van contact met zeewater is uiteraard de belangrijkste preventieve maatregel. Indien blootstelling onvermijdelijk is, is het aan te raden om de huid nadien goed te spoelen met zoet water en een verzachtende crème te gebruiken.

Kortom, een allergie voor zeewater is een minder bekende maar wel degelijk bestaande aandoening. Een dagje strand kan dus voor sommige mensen een serieuze uitdaging betekenen. Bij aanhoudende huidproblemen of andere reacties na contact met zeewater is het belangrijk om een arts te raadplegen voor een correcte diagnose en behandeling.