Waarom is een aardbei geen vrucht?

De aardbei: Een bedrieger op je bord

We plukken ze in de zomer, eten ze met slagroom of verwerken ze in jam: aardbeien. Sappig, rood en zoet, ze lijken de definitie van een zomerfruit. Maar wat als ik je vertel dat de aardbei, botanisch gezien, helemaal geen vrucht is? Bereid je voor om je wereldbeeld te laten kantelen.

Die rode, vlezige lekkernij die we zo gretig verorberen is in werkelijkheid een sterk vergrote bloembodem, ook wel ‘bloembedeksel’ genoemd. De bloembodem is het deel van de bloem waarop alle andere bloemdelen, zoals de kroonbladeren, meeldraden en stampers, staan ingeplant. Bij de aardbei zwelt deze bloembodem op na de bevruchting en wordt sappig en rood.

Maar waar zijn de echte vruchten dan? Kijk eens goed naar die kleine, gele “pitjes” die het oppervlak van de aardbei bedekken. Dát zijn de echte vruchten, elk een zogenaamd ‘nootje’. Elk nootje bevat een minuscuul zaadje. De aardbei is dus een verzameling van tientallen kleine nootjes op een vlezige bloembodem.

Door deze bijzondere structuur wordt de aardbei geclassificeerd als een ‘schijnvrucht’ of ‘valse vrucht’. Bij een echte vrucht ontwikkelt het vruchtbeginsel van de bloem zich tot de vrucht. Bij de aardbei is het niet het vruchtbeginsel, maar de bloembodem die uitgroeit tot het deel dat we eten. Andere voorbeelden van schijnvruchten zijn de appel, peer en ananas.

Dus, de volgende keer dat je in een sappige aardbei bijt, onthoud dan dat je niet in een vrucht bijt, maar in een vergrote bloembodem, bezaaid met de ware, maar minuscule vruchtjes. Een fascinerend staaltje van botanische bedriegerij, die gelukkig wel heel lekker smaakt!