Is een werkgever verplicht vervoer te regelen bij ziekte?

Verplicht vervoer bij ziekte tijdens re-integratie: de verantwoordelijkheid van de werkgever

Een werknemer is ziekgemeld, maar tijdens de re-integratie blijkt dat hij of zij gedeeltelijk kan werken. De moeilijkheid? De ziekte belemmert het zelfstandig bereiken van de werkplek. Is de werkgever dan verplicht om vervoer te regelen? Het korte antwoord is: ja, binnen bepaalde grenzen.

De wet schrijft geen expliciete verplichting tot het regelen van vervoer voor. De plicht vloeit voort uit de inspanningsverplichting die de werkgever heeft om de terugkeer naar werk van een zieke werknemer te faciliteren. Deze inspanningsverplichting is vastgelegd in de wet, de cao en de jurisprudentie. De werkgever moet dus redelijke en passende maatregelen nemen om de re-integratie te bevorderen. Als het gebrek aan vervoer een onoverkomelijke hindernis vormt voor de gedeeltelijke terugkeer naar werk, dan is het bieden van passende transportmogelijkheden een logisch onderdeel van die inspanningsverplichting.

Wat betekent ‘gepaste transportmogelijkheden’?

Dit hangt af van de specifieke situatie. Het hoeft niet per se een taxi of een eigen chauffeur te zijn. De werkgever moet een oplossing zoeken die redelijk en proportioneel is, rekening houdend met:

• De aard en ernst van de ziekte: Een lichte verkoudheid vereist andere maatregelen dan een ernstige blessure.
• De mogelijkheden van de werknemer: Kan de werknemer gebruik maken van het openbaar vervoer met behulp van hulpmiddelen? Is een aangepaste auto een optie?
• De financiële haalbaarheid: De werkgever hoeft geen onevenredige kosten te maken. Een goedkoper alternatief, zoals een collectief regeling met andere werknemers of het aanpassen van werktijden, kan eveneens een passende oplossing zijn.
• De duur van de re-integratie: Een tijdelijke oplossing voor de duur van de re-integratie is vaak voldoende.

De grens van de verantwoordelijkheid:

De werkgever is niet verplicht om elk transportprobleem op te lossen. De werknemer heeft zelf ook een verantwoordelijkheid om mee te werken aan de re-integratie. Een weigering om gebruik te maken van aangeboden redelijke alternatieven kan de inspanningsverplichting van de werkgever verminderen.

Conclusie:

Een werkgever is niet direct wettelijk verplicht vervoer te regelen bij ziekte, maar wel verplicht om een redelijke inspanning te leveren om de re-integratie te faciliteren. Als gebrek aan vervoer de terugkeer naar werk belemmert, dan kan het aanbieden van gepaste transportmogelijkheden onderdeel zijn van deze inspanning. De concrete invulling hiervan is afhankelijk van de specifieke omstandigheden en vereist een gezamenlijke aanpak van werkgever en werknemer, waarbij open communicatie essentieel is. Bij twijfel is het raadzaam om juridisch advies in te winnen.