ยาม4จะตรงกับเวลาใด

ยามสี่: ช่วงเวลาแห่งความสงัดก่อนรุ่งอรุณ

ในสังคมไทยสมัยก่อนที่ยังไม่มีนาฬิกาแบบปัจจุบัน การแบ่งเวลาในตอนกลางคืนจะใช้คำว่า “ยาม” โดยแบ่งออกเป็น 4 ยาม แต่ละยามกินเวลาประมาณ 3 ชั่วโมง ซึ่งยามที่สี่ถือเป็นยามสุดท้ายของราตรี เป็นช่วงเวลาแห่งความสงัดก่อนที่แสงแรกแห่งวันใหม่จะมาเยือน บ่อยครั้งถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนผ่าน จุดสิ้นสุดของความมืดมิด และการเริ่มต้นของสิ่งใหม่ๆ

ยามสี่ ตรงกับช่วงเวลาตั้งแต่ตีสามถึงหกโมงเช้า หรือที่เรียกกันว่า “ย่ำรุ่ง” เป็นช่วงเวลาที่บรรยากาศยังคงเงียบสงบ ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีจากความมืดสนิท ค่อยๆปรากฏแสงเรื่อๆ จนกระทั่งสว่างไสวในที่สุด เป็นช่วงเวลาที่เหล่าสัตว์夜行เริ่มกลับสู่ที่พักพิง ขณะที่บรรดานกกาเริ่มส่งเสียงร้องรับวันใหม่

ในอดีต ยามสี่มีความสำคัญอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้คนที่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อประกอบอาชีพ เช่น เกษตรกร พ่อค้าแม่ขาย หรือแม้แต่ยามรักษาการณ์ การตื่นขึ้นในยามสี่ หมายถึงการเตรียมพร้อมสำหรับการเริ่มต้นวันใหม่ การทำงาน และการดำเนินชีวิต

นอกจากนี้ ยามสี่ยังถูกนำมาใช้ในวรรณกรรมและบทเพลงต่างๆ เพื่อสื่อถึงอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลาย เช่น ความเงียบเหงา ความคิดถึง ความหวัง หรือแม้แต่ความโศกเศร้า ขึ้นอยู่กับบริบทของเรื่องราว

แม้ในปัจจุบัน เราจะมีนาฬิกาบอกเวลาที่แม่นยำ แต่คำว่า “ยาม” โดยเฉพาะ “ยามสี่” ยังคงถูกใช้ และสืบทอดความหมายของช่วงเวลาก่อนรุ่งอรุณ ช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนผ่าน และการเริ่มต้นใหม่ ที่ยังคงตราตรึงอยู่ในวิถีชีวิตและวัฒนธรรมไทย

โดยสรุป “ยามสี่” มิได้เป็นเพียงการบอกเวลา แต่ยังสะท้อนถึงวิถีชีวิต ความเชื่อ และวัฒนธรรมของคนไทย ที่ผูกพันกับธรรมชาติและกาลเวลา เป็นมรดกทางภาษาที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ไว้.