โรคเส้นเอ็นนิ้วหัวแม่มืออักเสบคืออะไร

โรคเดอร์ เกอร์แวง (De Quervain’s Tenosynovitis): เมื่อนิ้วโป้งส่งสัญญาณเตือนจากการใช้งานหนัก

อาการปวดแสบร้อนบริเวณโคนนิ้วโป้งลามไปถึงข้อมือด้านนอก อาจไม่ใช่แค่อาการเมื่อยล้าจากการใช้งานมือทั่วไป แต่เป็นสัญญาณเตือนของภาวะที่เรียกว่า โรคเดอร์ เกอร์แวง (De Quervain’s Tenosynovitis) หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า โรคเส้นเอ็นนิ้วหัวแม่มืออักเสบ โรคนี้เกิดขึ้นจากการอักเสบของเอ็นสองเส้นที่ควบคุมการเคลื่อนไหวของนิ้วโป้งบริเวณข้อมือ ซึ่งเอ็นเหล่านี้ทำหน้าที่สำคัญในการช่วยให้เราสามารถกำ, บิด, จับ หรือหยิบสิ่งของได้อย่างคล่องแคล่ว

อะไรคือสาเหตุที่แท้จริงของโรคเดอร์ เกอร์แวง?

แม้ว่าการใช้งานมือซ้ำๆ เช่น การใช้คอมพิวเตอร์, การเล่นโทรศัพท์มือถือ, การตัดเย็บ, การทำสวน, หรือแม้กระทั่งการเลี้ยงลูกเล็กๆ ที่ต้องอุ้มเด็กเป็นเวลานาน จะเป็นปัจจัยกระตุ้นที่สำคัญ แต่สาเหตุที่แท้จริงของโรคเดอร์ เกอร์แวงยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างแน่ชัด ปัจจัยอื่นๆ ที่อาจมีส่วนเกี่ยวข้อง ได้แก่:

• ลักษณะทางกายวิภาค: บางคนอาจมีช่องหุ้มเอ็นบริเวณข้อมือที่แคบกว่าปกติ ทำให้เอ็นเสียดสีกับกระดูกได้ง่ายขึ้น
• การเปลี่ยนแปลงฮอร์โมน: พบว่าสตรีมีครรภ์หรือสตรีวัยหมดประจำเดือนมีความเสี่ยงสูงขึ้น เนื่องจากระดับฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงอาจส่งผลต่อความยืดหยุ่นของเนื้อเยื่อ
• การบาดเจ็บ: การบาดเจ็บบริเวณข้อมือ เช่น การหกล้ม อาจทำให้เกิดการอักเสบและนำไปสู่โรคเดอร์ เกอร์แวงได้
• โรคประจำตัว: บางโรค เช่น โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ อาจเพิ่มความเสี่ยงในการเกิดโรคเดอร์ เกอร์แวง

จะรู้ได้อย่างไรว่าเรากำลังเป็นโรคเดอร์ เกอร์แวง?

อาการหลักของโรคเดอร์ เกอร์แวง คือ อาการปวดบริเวณโคนนิ้วโป้งและข้อมือด้านนอก อาการปวดอาจค่อยๆ เริ่มขึ้นและแย่ลงเมื่อใช้งานมือ หรืออาจเกิดขึ้นอย่างเฉียบพลันหลังจากการใช้งานมืออย่างหนัก อาการอื่นๆ ที่อาจพบร่วมด้วย ได้แก่:

• อาการบวมบริเวณข้อมือด้านนอก
• อาการเจ็บเมื่อสัมผัสบริเวณข้อมือด้านนอก
• อาการปวดร้าวขึ้นไปตามแขน
• อาการขัดหรือติดเมื่อเคลื่อนไหวนิ้วโป้งหรือข้อมือ
• ความรู้สึกอ่อนแรงในการกำมือหรือหยิบจับสิ่งของ

การดูแลตัวเองเบื้องต้นเมื่อสงสัยว่าเป็นโรคเดอร์ เกอร์แวง

หากคุณสงสัยว่าตัวเองอาจเป็นโรคเดอร์ เกอร์แวง สิ่งที่ควรทำคือ:

• พักผ่อน: หลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ทำให้เกิดอาการปวด
• ประคบเย็น: ประคบเย็นบริเวณที่ปวดครั้งละ 15-20 นาที วันละหลายครั้ง
• ใช้ผ้ายืดพันข้อมือ: เพื่อช่วยลดการเคลื่อนไหวของข้อมือและบรรเทาอาการปวด
• รับประทานยาแก้ปวด: เช่น พาราเซตามอล หรือ ไอบูโพรเฟน เพื่อช่วยลดอาการปวด
• ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม: หากกิจกรรมที่ทำอยู่เป็นสาเหตุของอาการปวด ควรปรับเปลี่ยนท่าทางหรือวิธีการทำงาน เพื่อลดการใช้งานมือในลักษณะเดิมๆ

เมื่อไหร่ที่ควรไปพบแพทย์?

หากอาการปวดไม่ดีขึ้นหลังจากการดูแลตัวเองเบื้องต้น หรือมีอาการแย่ลง ควรรีบไปพบแพทย์เพื่อรับการวินิจฉัยและการรักษาที่ถูกต้อง การวินิจฉัยโรคเดอร์ เกอร์แวงมักทำได้โดยการตรวจร่างกายและการซักประวัติ โดยแพทย์อาจทำการทดสอบที่เรียกว่า Finkelstein test ซึ่งเป็นการดึงนิ้วโป้งเข้าหาแขน หากทำให้เกิดอาการปวดบริเวณข้อมือด้านนอก แสดงว่าอาจเป็นโรคเดอร์ เกอร์แวง

การรักษาโรคเดอร์ เกอร์แวง

การรักษาโรคเดอร์ เกอร์แวงมีหลายวิธี ขึ้นอยู่กับความรุนแรงของอาการและปัจจัยอื่นๆ การรักษาอาจรวมถึง:

• การฉีดสเตียรอยด์: เป็นการฉีดสเตียรอยด์เข้าไปในช่องหุ้มเอ็น เพื่อลดการอักเสบและอาการปวด
• การใส่เฝือก: เพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของข้อมือและช่วยให้เอ็นได้พัก
• กายภาพบำบัด: เพื่อช่วยฟื้นฟูความแข็งแรงและความยืดหยุ่นของเอ็น
• การผ่าตัด: ในกรณีที่การรักษาอื่นๆ ไม่ได้ผล อาจจำเป็นต้องผ่าตัดเพื่อขยายช่องหุ้มเอ็น

ป้องกันดีกว่าแก้:

ถึงแม้ว่าโรคเดอร์ เกอร์แวงอาจเป็นโรคที่น่ารำคาญ แต่เราสามารถลดความเสี่ยงในการเกิดโรคนี้ได้โดย:

• พักมือเป็นระยะๆ: หากต้องใช้งานมือเป็นเวลานาน ควรพักมือเป็นระยะๆ เพื่อลดความเมื่อยล้า
• ยืดเหยียดกล้ามเนื้อ: ยืดเหยียดกล้ามเนื้อและเอ็นบริเวณข้อมือและนิ้วโป้งเป็นประจำ
• ใช้ท่าทางที่ถูกต้อง: เมื่อใช้งานมือ ควรใช้ท่าทางที่ถูกต้อง เพื่อลดแรงกดบนเอ็น
• หลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ทำให้เกิดอาการปวด: หากมีอาการปวด ควรหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ทำให้อาการปวดแย่ลง

โรคเดอร์ เกอร์แวง ไม่ได้เป็นเพียงอาการปวดเมื่อยเล็กน้อย แต่เป็นสัญญาณเตือนจากร่างกายว่าเราใช้งานมือมากเกินไป การใส่ใจดูแลตัวเองและปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้งานมือ สามารถช่วยป้องกันและบรรเทาอาการของโรคนี้ได้ หากคุณมีอาการที่สงสัยว่าอาจเป็นโรคเดอร์ เกอร์แวง อย่าลังเลที่จะปรึกษาแพทย์ เพื่อรับการวินิจฉัยและการรักษาที่เหมาะสม เพื่อให้คุณสามารถใช้งานมือได้อย่างคล่องแคล่วและมีคุณภาพชีวิตที่ดีต่อไป

#นิ่วเจ็บ#เอ็นอักเสบ#โรคมือ