Wat zijn de werkgeverslasten bij ziekteverzuim?

1 weergave

De wettelijke verplichting tot loondoorbetaling bij ziekte bedraagt minimaal 70% van het brutoloon gedurende de eerste twee ziektejaren. Dit omvat naast het salaris ook gebruikelijke toeslagen zoals vakantiegeld, eindejaarsuitkering en eventuele bonussen. De precieze hoogte kan afwijken van deze 70% afhankelijk van de CAO of individuele afspraken.

Opmerking 0 leuk

De verborgen kosten: Werkgeverslasten bij ziekteverzuim

Ziekteverzuim kost geld. Dat is een feit waar iedere werkgever mee te maken krijgt. De meest zichtbare kosten zijn de loondoorbetaling aan de zieke werknemer. Maar achter deze directe kosten schuilen tal van verborgen kosten, die de totale impact van ziekteverzuim aanzienlijk vergroten. Wat zijn deze vaak onderschatte werkgeverslasten precies?

De basis is de wettelijke verplichting om minimaal 70% van het brutoloon door te betalen gedurende de eerste 104 weken van ziekte. Dit percentage is een minimum, en kan oplopen tot 100% afhankelijk van de CAO of individuele arbeidsovereenkomst. Belangrijk om te onthouden is dat dit 70% (of meer) niet alleen over het kale salaris berekend wordt, maar ook over de gebruikelijke emolumenten. Denk hierbij aan vakantiegeld, eindejaarsuitkering, structurele bonussen en ploegentoeslagen. Deze extra componenten worden vaak over het hoofd gezien bij het inschatten van de kosten.

Naast de directe loonkosten zijn er echter nog meer kostenposten die vaak minder zichtbaar zijn, maar wel degelijk bijdragen aan de totale lasten:

  • Vervangingskosten: Bij langdurige ziekte moet er vaak een vervanger worden ingezet. Dit kan een dure aangelegenheid zijn, zeker als er een extern bureau wordt ingeschakeld of een interim-kracht moet worden aangenomen.
  • Administratieve kosten: Het verwerken van ziektemeldingen, het contact onderhouden met de arbodienst en het bijhouden van de administratie rondom het ziekteverzuim kost tijd en dus geld.
  • Verlies aan productiviteit: Zelfs bij adequate vervanging is er vaak sprake van een verlies aan productiviteit. Een nieuwe medewerker moet ingewerkt worden en kent de processen nog niet zo goed als de zieke werknemer. Ook kan de werkdruk bij collega’s toenemen, wat de efficiëntie kan beïnvloeden.
  • Kosten voor re-integratie: De Wet verbetering poortwachter verplicht werkgevers om actief mee te werken aan de re-integratie van zieke werknemers. Dit kan kosten met zich meebrengen voor bijvoorbeeld aanpassingen op de werkplek, scholing of begeleiding.
  • Verminderde teamdynamiek: Ziekteverzuim kan de teamdynamiek verstoren en de motivatie van collega’s beïnvloeden, wat indirect ook weer kan leiden tot productiviteitsverlies.

Het is dus essentieel om niet alleen rekening te houden met de directe loonkosten, maar ook met de verborgen kosten die gepaard gaan met ziekteverzuim. Een proactief beleid gericht op preventie en snelle re-integratie kan op de lange termijn aanzienlijke kostenbesparingen opleveren. Door te investeren in een gezonde werkomgeving en goede begeleiding bij verzuim, kunnen werkgevers de impact van ziekteverzuim minimaliseren en de productiviteit optimaliseren.